Jesse Owens wint goud

Owens' Olympische zege weerlegt Hitlers geloof in Arische supermatie.

De Spelen vormden ongetwijfeld het uithangbord van het naziregime. Nooit eerder hadden ze zoveel schitterende ceremonie gekend. Leni Riefenstahls film Olympia deed later verslag van het spektakel, en van de strijdbaarheid van Duitslands Arische jeugd, en de grootsheid van de bezielende leider van het land, Adolf Hitler: "Het verheven wezen dat een natie en haar volk vorm geeft." Niet zo vreemd dat Duitsland de medaillelijst aanvoerde. Maar helaas voor de nazi's won de niet-Arische zwarte Amerikaan J.C. Jess Owens vier gouden medailles en was hij de succesvolste van alle vijfduizend deelnemende atleten uit 53 landen. Hij won de 100 meter in 10,3 seconden, de 200 meter in 20,7 seconden (een toen nieuw olympisch record), het verspringen met 8,06 meter (ook een olympisch record, waarmee hij Duitse atleet Lutz Long naar de tweede plaats verwees) en voerde de VS naar een wereldrecord op de 4 x 100 meter estafette.

Nieuwsfilms die laten zien hoe Hitler na Owens winst nijdig het stadion verliet, zijn gemanipuleerd. Owens dacht dat Hitler naar hem zwaaide en was goed te spreken over zijn behandeling in Duitsland. Zeker is dat veel Duitse deelnemers en burgers de Amerikaan van harte feliciteerden.

Met zijn atletiekprestaties, maar ook zijn charme, bescheidenheid en goede manieren weerlegde Owens de nazi-Ideeën over het Herrenvolk en elke waan over inferioriteit van het zwarte ras. Maar Hitler liet zijn denken niet door de realiteit beïnvloeden. Geloof in een superieur ras leidde tot de Tweede Wereldoorlog en de totale ondergang van het nazisme.