Het is alweer even geleden, dat gloriemoment van Emmanuel Macron. Maar hervormingen zonder veel resultaat, het ontslag van ecologieminister Hulot en ongelukkige uitspraken over werklozen hebben intussen vooral voor veel ongenoegen gezorgd. En daar kwam zo rond 11 november nog iets extra’s bij. Het begon nog goed, met wat presidentieel getuur richting einder, met rechte rug en hand op de borst. Wat sneren richting nationalisme en een eerbetoon aan Simone Veil. Maar vervolgens moest ‘ook’ een groot soldaat herdacht worden. Dat die man, weliswaar een held tijdens Wereldoorlog I, als leider van het Franse regime van 1940 tot 1942 ook verantwoordelijk was voor een resem antisemitische wetten en collaboratie met de Duitsers, bleek van ondergeschikt belang. Aan welke triomfator van Verdun en hoofd van het Vichy-regime verbrandde Macron deze keer zijn vingers?

Goed zo !